​Ik ontmoet het taalkoppel Martha en Izabela op een zomerse woensdagmiddag in de bibliotheek in Amstelveen. Sinds april komen zij één keer in de week samen om Nederlands te oefenen. Martha (68) is al een tijdje verbonden aan het Taalhuis, eerst hielp zij achter de balie en nu als is zij taalcoach van taalmaatje Izabela (34) uit Polen. Martha wilde na haar pensioen nog graag iets zinvols blijven doen.
“Taal is belangrijk”, geeft Martha aan, “het is de sleutel naar van alles: werk, contacten, communicatie”.
 
Dit wordt direct door Izabela beaamd, ze knikt. Ze heeft haar master psychologie afgerond en zou graag in haar vak aan de slag gaan.
Izabela werkt nu als vrijwilligster in de naschoolse opvang en ze begeleidt een zomerkamp. Zij doet dit bij een Internationale school waar ze Engels spreken. Maar ze ziet voor de toekomst meer mogelijkheden bij Nederlandse scholen liggen en daarvoor wil ze de Nederlandse taal beter leren spreken. Daarom wil zij veel oefenen maar dat is niet altijd makkelijk. Nederlanders schakelen ook snel naar het Engels.
 
Dus ze is blij dat ze via haar lessen bij het ROC in contact kwam met het Taalhuis. “Twee keer les in de week is niet genoeg, ik wil een hoger niveau Nederlands leren”.
Na een intakegesprek werd ze aan Martha gekoppeld. Samen met Barbara, de taaladviseur van het Taalhuis, hebben ze doelstellingen vastgesteld.
Ze oefenen verschillende situaties, zoals een tandartsafspraak of een sollicitatiegesprek! Maar het helpt haar ook om samen te kijken naar het NOS journaal, kranten te lezen en daarover te praten. Of laatst hebben ze een recept bekeken, “daar staan woorden in die ze anders niet tegenkomt”, zegt Martha, “alles is taal!”.
 
Volgens Martha is het ook belangrijk om je in te kunnen leven in de situatie van iemand anders, verder te kijken dan je eigen bekende wereld. Hoe voelt het om niets te begrijpen in een land? Bijvoorbeeld als je in de wachtkamer bij de dokter zit of een bezoek brengt aan een bank of postkantoor.
Izabela waardeert haar sensitiviteit, “ze kan mij begrijpen”. “Ik ben soms bang om fouten te maken, wil het in een keer goed zeggen, dan is het fijn als iemand je begrijpt”.
 
Om uit een isolement te komen is het belangrijk de taal te leren, dat helpt om met mensen in contact te komen. Voor mensen die twijfelen heeft Izabela het advies: “Doe het, het is behulpzaam, een extra manier om contact te hebben met de Nederlandse taal”. 

​Ab Spoor is inmiddels 66 jaar en daarvan heeft hij meer dan 50 jaar in het bloemenvak gewerkt. De Aalsmeerder heeft de laatste 35 jaar voor zijn pensionering op de veiling gewerkt als verdeler en als trekker (verplaatst de bloemenkarren met een elektrisch voertuig). Ab heeft alles geleerd doordat mensen vertelden hoe hij het moest doen en door goed te kijken als dingen werden voorgedaan. 
"Gelukkig heb ik een heel goed geheugen , dus als iets me verteld wordt, vergeet ik het niet meer. Ik kan wel lezen, maat het gaat langzaam. Op de veiling las ik ook altijd de Metro en de Spits." ​Ab's schoolcarrière ging niet bepaald over rozen. Hij begon op de Eben Haëzerschool in Ouderkerk a/d Amstel, maar bleef zowel in de eerste als de tweede klas twee keer zitten. Vervolgens ging Ab naar de zogenaamde BLO-school in Amsterdam-Oost. "Daar heb ik wel wat geleerd, maar op mijn twaalfde moest ik naar een kindertehuis tot mijn 18e en daar heb ik helemaal niks geleerd." Daarna begon het werkzame leven voor Ab als hovenier en later op de veiling. De vrouw van Ab heeft hem op het Taalpunt geattendeerd, maar ze had nooit verwacht dat hij dat zou doen. "Ze dacht dat doet hij nooit en toen deed ik het toch. Mijn doel is om uiteindelijk zelf te kunnen  'computeren', nu doet mijn vrouw dat allemaal." Ab volgt inmiddels taallessen op het ROC van Amsterdam, oefent op de computer en leent veel boeken uit de bieb. "Ik vind het erg leuk om te doen, op het ROC zijn we een hechte groep en we helpen elkaar. Ik zeg tegen iedereen: Je moet je nergens voor schamen."