Ze volgden een speciale opleiding om zichzelf te leren presenteren en hun eigen verhaal duidelijk te vertellen. De acht nieuwe Taalambassadeurs zijn helemaal klaar om hun belangrijke taak - anderen vertellen hoe waardevol het is om te kunnen lezen en schrijven - te vervullen. Aalsmeerder Ab Spoor is samen met 7 anderen officieel benoemd tot Taalambassadeur voor Noord-Holland. Zelf werkt hij bij het ROC van Amsterdam hard om zijn taal-, en digitale vaardigheden te verbeteren. Hij gaat zich nu vrijwillig inzetten om anderen te stimuleren hetzelfde te doen.
 
Iedere Taalambassadeur heeft zijn of haar eigen reden om dit belangrijke vrijwilligerswerk te willen doen. Ab Spoor uit Aalsmeer weet uit eigen ervaring wat het is om niet goed te kunnen lezen en schrijven. Ab heeft 50 jaar in het bloemenvak gewerkt en heeft alles geleerd doordat mensen vertelden hoe hij het moest doen en door goed te kijken als dingen werden voorgedaan. “Gelukkig heb ik een heel goed geheugen, dus als iets me verteld wordt vergeet ik het niet meer. Ik kon wel lezen, maar het gaat langzaam.” Vorig jaar wees zijn vrouw hem op het Taalpunt in de bibliotheek in Aalsmeer. “Ze dacht dat doet hij nooit en toen deed ik het toch. Mijn doel was om zelf te kunnen ‘computeren’, dat deed mijn vrouw allemaal.” Nu gaat hij als ambassadeur zelf vertellen hoe belangrijk het is om goed te kunnen lezen en schrijven. Zijn motto is dan ook: “Je moet je nergens voor schamen!” Voor alle acht geldt dat ze op hun eigen manier een steentje bijdragen om te proberen het enorme aantal van 2,5 miljoen mensen in Nederland die moeite hebben met lezen, spreken, schrijven, rekenen, of digitale vaardigheden, te verminderen.
 
De nieuwe Taalambassadeurs ontvingen hun certificaat uit handen van Martin Linthorst, bestuurslid Stichting ABC, die zich al jaren bezighoudt met laaggeletterdheid. Hij benadrukte het belang van hun taak: “Je zou misschien denken dat het aantal laaggeletterden daalt. Maar helaas is dat niet zo. Het worden er steeds meer. Voor ons als stichting zijn de Taalambassadeurs ons kapitaal. Zij kunnen als geen ander vertellen hoe het voelt om je buitengesloten te voelen doordat je niet goed kunt lezen of schrijven. Ik ben trots op deze mensen. Niet alleen omdat ze hun verhaal durven delen, maar ook omdat ze persoonlijk groeien op een manier die echt fantastisch is.”
 
Bij het Taalpunt in Aalsmeer kan iedereen die beter wil leren lezen, spreken en schrijven terecht. Herken je het verhaal van Ab, loop dan binnen bij het Taalpunt Aalsmeer in de bibliotheek, elke dinsdag van 10.00 – 13.00. Of mail naar aalsmeer@wereldbuur.nu. Ook kan Ab met zijn ervaringen de drempel over laaggeletterdheid binnen jouw organisatie verlagen. 

Bij het Taalhuis is iedereen welkom die beter Nederlands wil leren lezen, spreken of schrijven. Je kan er informatie en advies krijgen én aan de slag met een taalcoach. Zo zijn Elham en Truus sinds afgelopen zomer een taalkoppel in Amstelveen.
Truus (70) en Elham (39) ontmoetten elkaar aan de balie van het Taalhuis. Voor het project Wereldbuur verbindt Truus als bemiddelaar taalkoppels aan elkaar. Elham, afkomstig uit Iran, liep op advies van een vriendin binnen met een taalvraag. Naast haar Nederlandse lessen bij de Volksuniversiteit wilde ze de taal ook graag meer in de praktijk brengen.
Elham vertelt dat het nu heel lastig is om Nederlands te oefenen en noemt een voorbeeld in de supermarkt. “Zodra iemand merkt dat ik ook Engels spreek, schakelen Nederlanders direct over, maar dan kan ik mijn Nederlands niet meer oefenen. Met Truus krijg ik de kans om van alles te vragen en oefenen.” Zo hebben ze laatst een gesprek geoefend dat Elham graag met de kleuterjuf van haar dochter wilde voeren. “Nu voel ik me veel zekerder daarover”, zegt ze.
 
Flexibel
Truus vindt het als matcher zelf ook leerzaam om taalcoach te zijn, ze ziet zo wat koppels tegenkomen als ze aan de slag gaan. Het is een win-win situatie zegt ze. “We leren elkaars cultuur kennen en ik hoop haar te kunnen helpen.” Het Taalhuis is door de vele taalvragen op zoek naar nieuwe taalvrijwilligers en Truus zou ook graag meer jonge mensen zien. Ze ziet aan haar kinderen hoe normaal vrijwilligerswerk al is voor jonge mensen en hoopt dus ook anderen te kunnen interesseren als taalcoach. “Het is ontzettend flexibel”, zegt ze, “het is maar 1,5 uur per week, je kan zelf kiezen waar en wanneer je afspreekt en je krijgt goede ondersteuning en diverse trainingen.”
 
“Ik waardeer dit heel erg”
Elham geeft aan hoe bijzonder ze het vindt dat Nederlanders dit doen. Dat mensen op deze manier bereid zijn om hun tijd te spenderen en anderen te helpen de Nederlandse taal te leren. “Ik waardeer dit heel erg”, zegt ze. Het is niet alleen belangrijk voor haar dochter die net naar school gaat en die ze wil kunnen helpen, maar ook om elkaar te begrijpen, legt ze uit. Om een cultuur en de mensen echt te leren kennen moet je de taal spreken, de geschiedenis weten. “Dat is een vorm van respect voor de mensen die hier wonen, ook al is het tijdelijk”. En daarvoor moet je mensen zelf ontmoeten en is ze dankbaar voor het contact met Truus. Elham wil hier graag blijven, de schone lucht in tegenstelling tot de smog in Teheran spreekt haar aan. Haar vroegere beroep in de textielindustrie in Iran zal ze hier niet makkelijk kunnen uitoefenen, maar ze zou ook graag vrijwilligerswerk gaan doen zodat ze nog meer Nederlands kan oefenen. En daarmee op zoek te gaan naar een nieuwe baan!
 
Dikkie Dik
“Dit taalprogramma helpt buitenlanders en Nederlanders van elkaar te begrijpen. Nederlanders zien wat de problemen zijn om te integreren en hoe moeilijk het is in een andere cultuur en een andere taal te leren”, vult Elham nog aan.
Naar de bieb gaat ze ook al met haar dochter, Dikkie Dik wordt al voorzichtig voorgelezen: “mijn dochter verbetert mij al, mam, dat moet je niet zo, maar zo zeggen!”
 
Voor meer informatie over het Taalhuis of om taalcoach te worden kan je contact opnemen via taalhuis@debibliotheekamstelland.nl. 

​Mariela Palermo (33) kwam voor de liefde van Argentinië naar Nederland en inmiddels woont ze twee jaar in Aalsmeer. Na haar NT2 examen ging ze op zoek naar aanvullende manieren om beter Nederlands te leren. Zo stuitte ze in de bibliotheek op een flyer van het Taalhuis Amstelland. Na zich te hebben aangemeld voor het taalcoachproject van Wereldbuur werd ze gekoppeld aan Natasja Groeneveld (45). Natasja raakte vorig jaar oktober haar baan kwijt.  
Om haar tijd nuttig te besteden en ervaring op te doen in andere gebieden ging ze op zoek naar vrijwilligerswerk via Aalsmeervoorelkaar.nl. “Zo kon ik beter oriënteren waar ik heen wilde op werkgebied. Wat past bij mij, wat vind ik leuk en wat kan ik goed.” Zo kwam ze als taalcoach in contact met Mariela.
 
Taalkoppel
Inmiddels begeleidt ze al aantal maanden Mariela bij het verbeteren van de Nederlandse taal. “We maken elke week gebruik van de Startkrant, een speciaal uitgegeven krant met het nieuws van de afgelopen week in eenvoudig Nederlands. Ik stel Mariela dan vragen over de artikelen die ze heeft gelezen. Daarnaast zijn hun ontmoetingen ook een fijne mogelijkheid voor Mariela om meer te leren over de Nederlandse cultuur, “ik stel wel veel vragen he”, zegt ze met een lach tegen Natasja. Over simpele verwarringen, waarom de meivakantie dit jaar bijvoorbeeld in april viel, en waarom mensen niet met elkaar kletsen in de bus zoals in Argentinië. “Dan ga je zelf ook weer anders naar je eigen taal en cultuur kijken”, vult Natasja aan. “Als taalcoach heb je veel vrijheid om de lessen in te vullen. Je krijgt van tevoren een training en er is altijd begeleiding en materiaal beschikbaar”, aldus Natasja.
 
Vrijwilligerswerk
Mariela heeft zelf ondertussen ook vrijwilligerswerk gevonden, net als Natasja via Aalsmeervoorelkaar.nl. Ze maakte zelf een profiel aan, zette daarin waar ze naar op zoek was en is toen benaderd door Humanitas. Nu begeleidt ze een gezin met kinderen voor het project Homestart. “Vrijwilligerswerk was altijd in mijn leven, ook in Argentinië. Het is goed om bezig te blijven met dingen waar je energie en kennis kan brengen. En door iemand te helpen krijg je energie en leer je nieuwe dingen!”
 
Tips
Hoewel ze zelf kritisch is over haar taal, maar geprezen wordt door Natasja, heeft Mariela wel een tip voor mensen die naar Nederland komen. “Begin met het leren van de taal, dan kan je veel meer van je leven in je nieuwe land genieten en begrijpen. Voor mij was dit heel belangrijk. In het begin dacht ik geen hele zin te kunnen gaan spreken. Nu begrijp ik wat er bijvoorbeeld wordt omgeroepen in een trein.”
Natasja heeft ook nog een tip voor mensen die misschien twijfelen om vrijwilligerswerk te gaan doen. “Ik zou eigenlijk willen zeggen, ga het gewoon doen, je kan altijd kijken of het bij je past. Je kan goed aangeven via de website wat je zoekt, of je voor een particulier of een organisatie iets wilt doen. Je kan zelf kijken op de site wat jou aanspreekt, maar je kan je ook laten voorlichten door te bellen of langs te komen op het spreekuur.  Ook al doe je maar 1 uur per week iets voor een ander, het is absoluut de moeite waard! “Door het vrijwilligerswerk heb ik ontdekt dat mijn hart bij het werken met mensen ligt en ben ik onlangs met een opleiding Maatschappelijk werk en dienstverlening gestart.”

​Ik ontmoet het taalkoppel Martha en Izabela op een zomerse woensdagmiddag in de bibliotheek in Amstelveen. Sinds april komen zij één keer in de week samen om Nederlands te oefenen. Martha (68) is al een tijdje verbonden aan het Taalhuis, eerst hielp zij achter de balie en nu als is zij taalcoach van taalmaatje Izabela (34) uit Polen. Martha wilde na haar pensioen nog graag iets zinvols blijven doen.
“Taal is belangrijk”, geeft Martha aan, “het is de sleutel naar van alles: werk, contacten, communicatie”.
 
Dit wordt direct door Izabela beaamd, ze knikt. Ze heeft haar master psychologie afgerond en zou graag in haar vak aan de slag gaan.
Izabela werkt nu als vrijwilligster in de naschoolse opvang en ze begeleidt een zomerkamp. Zij doet dit bij een Internationale school waar ze Engels spreken. Maar ze ziet voor de toekomst meer mogelijkheden bij Nederlandse scholen liggen en daarvoor wil ze de Nederlandse taal beter leren spreken. Daarom wil zij veel oefenen maar dat is niet altijd makkelijk. Nederlanders schakelen ook snel naar het Engels.
 
Dus ze is blij dat ze via haar lessen bij het ROC in contact kwam met het Taalhuis. “Twee keer les in de week is niet genoeg, ik wil een hoger niveau Nederlands leren”.
Na een intakegesprek werd ze aan Martha gekoppeld. Samen met Barbara, de taaladviseur van het Taalhuis, hebben ze doelstellingen vastgesteld.
Ze oefenen verschillende situaties, zoals een tandartsafspraak of een sollicitatiegesprek! Maar het helpt haar ook om samen te kijken naar het NOS journaal, kranten te lezen en daarover te praten. Of laatst hebben ze een recept bekeken, “daar staan woorden in die ze anders niet tegenkomt”, zegt Martha, “alles is taal!”.
 
Volgens Martha is het ook belangrijk om je in te kunnen leven in de situatie van iemand anders, verder te kijken dan je eigen bekende wereld. Hoe voelt het om niets te begrijpen in een land? Bijvoorbeeld als je in de wachtkamer bij de dokter zit of een bezoek brengt aan een bank of postkantoor.
Izabela waardeert haar sensitiviteit, “ze kan mij begrijpen”. “Ik ben soms bang om fouten te maken, wil het in een keer goed zeggen, dan is het fijn als iemand je begrijpt”.
 
Om uit een isolement te komen is het belangrijk de taal te leren, dat helpt om met mensen in contact te komen. Voor mensen die twijfelen heeft Izabela het advies: “Doe het, het is behulpzaam, een extra manier om contact te hebben met de Nederlandse taal”. 

​Ab Spoor is inmiddels 66 jaar en daarvan heeft hij meer dan 50 jaar in het bloemenvak gewerkt. De Aalsmeerder heeft de laatste 35 jaar voor zijn pensionering op de veiling gewerkt als verdeler en als trekker (verplaatst de bloemenkarren met een elektrisch voertuig). Ab heeft alles geleerd doordat mensen vertelden hoe hij het moest doen en door goed te kijken als dingen werden voorgedaan. 
"Gelukkig heb ik een heel goed geheugen , dus als iets me verteld wordt, vergeet ik het niet meer. Ik kan wel lezen, maat het gaat langzaam. Op de veiling las ik ook altijd de Metro en de Spits." ​Ab's schoolcarrière ging niet bepaald over rozen. Hij begon op de Eben Haëzerschool in Ouderkerk a/d Amstel, maar bleef zowel in de eerste als de tweede klas twee keer zitten. Vervolgens ging Ab naar de zogenaamde BLO-school in Amsterdam-Oost. "Daar heb ik wel wat geleerd, maar op mijn twaalfde moest ik naar een kindertehuis tot mijn 18e en daar heb ik helemaal niks geleerd." Daarna begon het werkzame leven voor Ab als hovenier en later op de veiling. De vrouw van Ab heeft hem op het Taalpunt geattendeerd, maar ze had nooit verwacht dat hij dat zou doen. "Ze dacht dat doet hij nooit en toen deed ik het toch. Mijn doel is om uiteindelijk zelf te kunnen  'computeren', nu doet mijn vrouw dat allemaal." Ab volgt inmiddels taallessen op het ROC van Amsterdam, oefent op de computer en leent veel boeken uit de bieb. "Ik vind het erg leuk om te doen, op het ROC zijn we een hechte groep en we helpen elkaar. Ik zeg tegen iedereen: Je moet je nergens voor schamen."